O SANGUE DA CARNE

Medrara como medran os raposos
salvaxe sen coñecer o significado
da liberdade 

Na súa lingua 
os sabores da carne
como única ofrenda 
para un deus 
feito demo

Aquela corte dos castigos
fora a súa escola de sentimentos
aí morría todos os días


Dubidan os sicólogos sobre a realidade
do seu nacemento
quen o amamantara?

Esquecido no recuncho do escuro
aprendeu a morder antes que falar
quen o amou?

E sucede que a tortuosidade busca
compañía e ofrece egos sen pulir
a unha infancia devorada

Freud de novo bate no maxín
por iso aparecera un cazador
como salvador

E todo sucedera coma nun teatro

Primeiro acto da redención
non hai amor se non hai dor
e as mans da pólvora 
agarimaron unha pel seca de todo
ofreceron o segredo da garda
un animal ten que obedecer

Segundo acto da castración
o cazador amaba esa pel
e rachando os límites da sociedade
penetrou con desexos líticos
na inocencia xa devastada e deixou
aí unha semente inútil
a non ser o cheiro a morte

Terceiro acto da expiación
cantos anos tiña en realidade?
cegado por un desexo ancestral
foi incapaz de ver nel amor e humanidade
pois exercía de espello de si
e era insoportable
torturou de mil e unha forma a ese animal

 e pinga a pinga o sangue da carne
debuxaba no chan da corte
as manchas indecentes da vida

Mais un animal ferido
ataca por instinto
morde
e non solta a súa presa
ata que deixa de se mover

Quixo a curiosidade veciñal
desafiar os segredos daquela casa 
e cos berros disparados
chamaron á policía

O espectáculo era digno dun pesadelo
de Goya ou quizais do inferno de Dante
da sorprendida boca do animal
aínda penduraba a gorxa do cazador
pinga a pinga
o sangue da carne
anunciaba o fin do soño da humanidade
que nunca
nunca 
ninguén
fora quen de crear coa man do amor


Procrear para enxendrar o mal

como contar iso?
Como chegamos a isto?