Certo é. Non debemos cargar sobre ninguén a responsabilidade de quen somos en realidade. A vida de cada quen é xa demasiado dura como para facelo. 
No entanto. Nas miñas teimas está ler para entender. Non só iso: para ser quen de poder proxectarme na psique poeta dunha muller que se caracteriza por unha ialma fondamente creativa. Iso é o que me sucede con Sylvia Plath e con Anne Sexton. Da primeira, a través da lectura dos seus diarios completos, sen censura. Da segunda, a través do seu epistolario, aínda que a editora -filla- optou por suprimir fragmentos que poderían afectar á privacidade de persoas.
As dúas, como todos saben, desde moi novas sacudidas polas ondas da inspiración foron grandes poetas. As dúas, tristemente, decidiron poñer fin á súa vida de forma voluntaria.
Tento non sucumbir á empatía. É difícil: recoñezo que eu tamén flirteei co mito de Sísifo. Mais...ao fin...pagaría a pena????
Entón, só queda aprender e deixarse atrapar....xa vos contarei ao final da viaxe....
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire