Demostrado e asumido: as intencións deben loitar contra o paso do tempo grazas á vontade e ao exercicio interior da constancia.
Dous domingos xa e sucederon cousas...que procurei condensar nos aforismos...Desde o encontro coa amizade...ate a observación reflexiva dos incertos pasos que dan algúns que se autoproclaman da "nova política", pasando por asumir con serenidade os acontecementos da miña existencia.
Hoxe, o regalo que fago ten que ver con algúns fermosos versos de Mariano Sánchez Soler, Desprendimiento.
Iniciemos, pois, o sendeiro dos aforismos. O certo é que tiven a necesidade, para non estenderme na soleira explicativa do seu contexto, de alongar a forza do que quería contar...
E hoxe en que saían absurdas teorías educativas sobre o feito de non escribir a man, deixo unha imaxe do caderno en que vou anotando día a día, despois de ollar a miña axenda, os aforismos que logo deixoa aquí. Homenaxe á miña resistencia manuscrita e libraria. Son o que son grazas a iso. E que os tempos da tecnoloxía sexan só un bo complemento, nunca o único argumento.
Luns 10 de outubro de 2016
Eu, que fuxo de min mesmo
mentres protexo os silencios
de todo este brutal ruído:
por que esa necesidade de violar
as intimidades auditivas?
Martes 11 de outubro de 2016
Regalar. Dar. Estar.
Tres accións que, se son xenerosas,
nos devolven a felicidade e a esperanza.
Mércores 12 de outubro de 2016
Amicitia veritas est animam
ou como o encontro supera
as distancias todas da vida:
aí vencemos e somos eternidade
Xoves 13 de outubro de 2016
Escribir compartindo versos
é o sendeiro máis intenso
se queremos ser quizais
un significado con vocación...
Venres 14 de outubro de 2016
Poden as pontes das nosas illas
esfarelarse que unha folla
tremendo no outono ha ser
quen nos lance á rede de novo
sempre porque somos en nós
Sábado 15 de outubro de 2016
Coherencia. Ética. Honestidade
Integridade dos actos e das palabras:
non se pode estar cos verdugos e coas vítimas.
O Sahara merece iso de nós.
Domingo 16 de outubro de 2016
O Posmodernismo liquida a resistencia
e mata a radicalidade democrática
que precisa a esquerda.
Renunciar a visibilizar o conflito social
na rúa é un suicidio e significa deixar
ese espazo ao imperio da indiferenza:
o caldo que alimenta á dereita.
Luns 17 de outubro de 2016
As malas noticias, sabidas ou intuidas de antemán,
que afecten a persoas amigas, deben ser comunicadas,
ao igual que con toda traballadora, coa suficiente
antelación para que a adaptación á incerteza futura sexa o menos traumática posible. En caso contrario, a esquerda actuaría como fan a dereita e a patronal.
Martes 18 de outubro de 2016
Non existen libros perdidos mentres a nosa memoria
dea vida a unha lectura interior...é como a cinza que arrefría baixo a cortiza volcánica. Os únicos libros perdidos son os que deixamos de escribir.
Mércores 19 de outubro de 2016
Despois do proceso en que abrimos os ollos
ante a dureza da vida, sucede que preferimos
non sabelo todo. Din que non saber equivale a vivir
con máis tranquilidade. Dubídoo. En todo caso eu son incapaz de vivir así.
Xoves 20 de outubro de 2016
Non podemos fuxir de nós mesmos. Despois do esforzo da razón e de toda a nosa abnegada vontade, rematamos por voltar á nosa condición e esencia, por dura, rara ou insoportable que nos semelle.
Venres 21 de outubro de 2016
Amar. Abrir as mans e sentir o aroma do vivido como unha segunda pel. Mais, terrible anguria, con cada segundo percibimos como se esvae ese aroma...como se sangrase esa pel que cae desfeita en anacos...e quedamos espidos á espera dun novo encontro.
Sábado 22 de outubro de 2016
"En la hoguera de las almas muertas quizá venció el arte", Tzvetáyeva dixit...Entón, pode que a arte sexa unha porta para renacementos....mais mellor se estamos vivos: o recoñecemento póstumo debe ser silencioso e non público.
Domingo 23 de outubro de 2016
Por que e para que serve renunciar ao que nos fai ser humanos?
Tres de cada catro non escriben nada a man....e case ninguén le os libros que se editan...
Entón, brindo pola resistencia revolucionaria de usar a man para inscribir o meu pensamento na folla de papel coma o fixen para inscribir os nomes nas cortizas das árbores.
Regalo desta entrega...Desprendimiento, de Mariano Sánchez Soler. Escollo versos dos distintos poemas que contén...unha especie de percorrido-río...
"Para no traicionarme
en una lucha absurda
he tejido el fracaso
como defensa propia"
"Ya no soy el pirata de la vida optimista
que combatió sin miedo"
"Cada surco me dice
la verdad de mi vida,
une herida profunda
que no se borra nunca"
"Solo tengo el presente
fugaz como un recuerdo
que se va de mi vida
llevándola consigo"
"luchando contra el tiempo,
¡vine con tanto amor
y recibí tan poco!"
"Demasiada tristeza
cuando la luz se rompe
y sientes la nostalgia
de lo que nunca fue.
(...)
Ya no eres necesario,
has pasado, prescrito
como el delito terco
de querer sin enmienda.
(...)
Y piensas en la muerte
como estación cercana,
próxima, decidida
a borrar tu tristeza"
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire