Xantando. No Restaurante-Bar Reno. Percibindo como as olladas se perden nos cruces, coma se fosen coches, e tan fugaz todo como a propia vida. Esta é a transcrición do manuscrito que aparece nas imaxes. A miña poesía é froito de instantáneas. Versifico momentos. Imaxino horizontes de felicidade que superen a nosa triste vida.
Entrecrúzanse
olladas desexosas
de prender no alborexar
dun sentimento novo
cores esváense presaxios
Horizontes
Libres
Ignoradas e silenciadas
xantando
como se as esperanzas
fosen dixestión amable
da rutina e dos medos
Ao cabo
Un sorriso pode ser
unha fiestra
26 de marzo de 2015
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire